mBox X155 Barebone - Przemysłowy MiniPC z procesorem Intel Celeron 3865U

Pamięć RAM

Pamięć RAM jest bardzo istotnym i jednym z podstawowych podzespołów komputerowych. To miejsce w którym komputer tymczasowo przechowuje poszczególne dane. Im więcej pamięci zainstalujemy w komputerze, tym więcej programów będziemy mogli uruchamiać w tym samym czasie, co pozwoli pracować efektywniej. Pamięć RAM ma duże znaczenie dla wydajności komputera. Oczywiście w kontekście pamięci nie liczy się jedynie jej wielkość, ale też parametry pracy.

Jakie są rodzaje pamięci?

Jest kilka typów pamięci, ale obecnie najważniejszymi są

• DDR 3
• DDR 4

To, jakie pamięci możesz zainstalować w swoim komputerze, będzie zależało od płyty głównej. Od niej zależy też ilość pamięci, czyli ile GB może maksymalnie obsłużyć i jak pojemny może być pojedynczy moduł.

Główne różnice między DDR3 a DDR4:

Najważniejszą rzeczą decydującą o wyborze danego standardu, nie są wcale parametry poszczególnych wersji pamięci RAM, a kupno płyty głównej – dokładniej procesora. Jeśli będzie to jednostka należąca do rodziny Haswell-E (jak na razie) i chipset X99, użytkownik jest skazany na pamięci DDR4. W innym przypadku pozostaje mu zakup kości DDR3. Montaż konkretnej wersji pamięci RAM wymuszony jest ich odmienną budową, a tam samym brakiem możliwości włożenia ich do tego samego gniazda.

Teoretyczne różnice pomiędzy pamięcią DDR4 a DDR3 uwzględnia poniższa tabelka:

Budowa kości DDR4 różni się od swojej poprzedniczki. Moduł jest o milimetr wyższy, a dzięki zachowaniu tej samej szerokości, piny są gęściej rozmieszczone. Zmieniło się również położenie wcięcia, co pozwala uniknąć pomyłek przy wkładaniu kości do nieprawidłowego gniazda. Warto również pamiętać, że moduł DDR4 nie jest kompatybilny wstecz.

Pamięć RAM

Pamięć RAM jest bardzo istotnym i jednym z podstawowych podzespołów komputerowych. To miejsce w którym komputer tymczasowo przechowuje poszczególne dane. Im więcej pamięci zainstalujemy w komputerze, tym więcej programów będziemy mogli uruchamiać w tym samym czasie, co pozwoli pracować efektywniej. Pamięć RAM ma duże znaczenie dla wydajności komputera. Oczywiście w kontekście pamięci nie liczy się jedynie jej wielkość, ale też parametry pracy.

Jakie są rodzaje pamięci?

Jest kilka typów pamięci, ale obecnie najważniejszymi są

• DDR 3
• DDR 4

To, jakie pamięci możesz zainstalować w swoim komputerze, będzie zależało od płyty głównej. Od niej zależy też ilość pamięci, czyli ile GB może maksymalnie obsłużyć i jak pojemny może być pojedynczy moduł.

Główne różnice między DDR3 a DDR4:

Najważniejszą rzeczą decydującą o wyborze danego standardu, nie są wcale parametry poszczególnych wersji pamięci RAM, a kupno płyty głównej – dokładniej procesora. Jeśli będzie to jednostka należąca do rodziny Haswell-E (jak na razie) i chipset X99, użytkownik jest skazany na pamięci DDR4. W innym przypadku pozostaje mu zakup kości DDR3. Montaż konkretnej wersji pamięci RAM wymuszony jest ich odmienną budową, a tam samym brakiem możliwości włożenia ich do tego samego gniazda.

Teoretyczne różnice pomiędzy pamięcią DDR4 a DDR3 uwzględnia poniższa tabelka:

Budowa kości DDR4 różni się od swojej poprzedniczki. Moduł jest o milimetr wyższy, a dzięki zachowaniu tej samej szerokości, piny są gęściej rozmieszczone. Zmieniło się również położenie wcięcia, co pozwala uniknąć pomyłek przy wkładaniu kości do nieprawidłowego gniazda. Warto również pamiętać, że moduł DDR4 nie jest kompatybilny wstecz.

Pamięć RAM

Pamięć RAM jest bardzo istotnym i jednym z podstawowych podzespołów komputerowych. To miejsce w którym komputer tymczasowo przechowuje poszczególne dane. Im więcej pamięci zainstalujemy w komputerze, tym więcej programów będziemy mogli uruchamiać w tym samym czasie, co pozwoli pracować efektywniej. Pamięć RAM ma duże znaczenie dla wydajności komputera. Oczywiście w kontekście pamięci nie liczy się jedynie jej wielkość, ale też parametry pracy.

Jakie są rodzaje pamięci?

Jest kilka typów pamięci, ale obecnie najważniejszymi są

• DDR 3
• DDR 4

To, jakie pamięci możesz zainstalować w swoim komputerze, będzie zależało od płyty głównej. Od niej zależy też ilość pamięci, czyli ile GB może maksymalnie obsłużyć i jak pojemny może być pojedynczy moduł.

Główne różnice między DDR3 a DDR4:

Najważniejszą rzeczą decydującą o wyborze danego standardu, nie są wcale parametry poszczególnych wersji pamięci RAM, a kupno płyty głównej – dokładniej procesora. Jeśli będzie to jednostka należąca do rodziny Haswell-E (jak na razie) i chipset X99, użytkownik jest skazany na pamięci DDR4. W innym przypadku pozostaje mu zakup kości DDR3. Montaż konkretnej wersji pamięci RAM wymuszony jest ich odmienną budową, a tam samym brakiem możliwości włożenia ich do tego samego gniazda.

Teoretyczne różnice pomiędzy pamięcią DDR4 a DDR3 uwzględnia poniższa tabelka:

Budowa kości DDR4 różni się od swojej poprzedniczki. Moduł jest o milimetr wyższy, a dzięki zachowaniu tej samej szerokości, piny są gęściej rozmieszczone. Zmieniło się również położenie wcięcia, co pozwala uniknąć pomyłek przy wkładaniu kości do nieprawidłowego gniazda. Warto również pamiętać, że moduł DDR4 nie jest kompatybilny wstecz.

SSD

SSD (ang. solid-state drive, czasem też solid state disk) – urządzenie pamięci masowej zbudowane w oparciu o pamięć flash. Podstawową zaletą SSD jest brak ruchomych części. Dodatkowo dyski te charakteryzują się zdecydowanie krótszym czasem dostępu do danych (kilkadziesiąt razy), cichszą pracą oraz o wiele większą odpornością na uszkodzenia mechaniczne (powodowane np. wstrząsami w czasie pracy lub upadkiem z wysokości). Inną sprawą jest wykorzystanie pamięci SSD w komputerach przemysłowych, gdzie nie jest istotna duża pojemność jak to ma miejsce w przypadku klasycznych HDD, lecz przede wszystkim pewność działania i odporność na wibracje. Pamięci SSD w aplikacjach przemysłowych nie wymagają pojemności rzędu 50–100 GB, bo w praktyce wykorzystywane są pojemności rzędu 512 MB–8 GB i to w zupełności wystarcza by przy relatywnie niskich kosztach pamięć spełniała swoją rolę.

• mniejsze zużycie energii – nie ma konieczności napędzania talerzy magnetycznych jak w dyskach HDD,
  
• zminimalizowana awaryjność,
  
• błyskawiczny zapis i odczyt danych – programy, gry, start systemu odbywa się bez opóźnień,
  
• większa przepustowość – szybsze przenoszenie danych,
  
• odporność na wstrząsy – dysk z ruchomymi elementami mechanicznymi wskutek upadku może ulec uszkodzeniu, przerwać zapis czy odczyt danych,
  
• w przypadku nagłego braku zasilania dane zapisane na pamięci flash nie skasują się,
  
• praca w większym zakresie temperatur niż dyski HDD,
  
• emitują mniej ciepła,
  
• brak potrzeby defragmentacji dysku.
  

•  SLC (Single Level Cell) – 1 komórka zapisuje 1 bit danych,
  
•  MLC (Multi Level Cell) – 1 komórka zapisuje 2 bity danych,
  
•  TLC (Triple Level Cell) 1 komórka zapisuje 3 bity danych.
  

SSD

SSD (ang. solid-state drive, czasem też solid state disk) – urządzenie pamięci masowej zbudowane w oparciu o pamięć flash. Podstawową zaletą SSD jest brak ruchomych części. Dodatkowo dyski te charakteryzują się zdecydowanie krótszym czasem dostępu do danych (kilkadziesiąt razy), cichszą pracą oraz o wiele większą odpornością na uszkodzenia mechaniczne (powodowane np. wstrząsami w czasie pracy lub upadkiem z wysokości). Inną sprawą jest wykorzystanie pamięci SSD w komputerach przemysłowych, gdzie nie jest istotna duża pojemność jak to ma miejsce w przypadku klasycznych HDD, lecz przede wszystkim pewność działania i odporność na wibracje. Pamięci SSD w aplikacjach przemysłowych nie wymagają pojemności rzędu 50–100 GB, bo w praktyce wykorzystywane są pojemności rzędu 512 MB–8 GB i to w zupełności wystarcza by przy relatywnie niskich kosztach pamięć spełniała swoją rolę.

• mniejsze zużycie energii – nie ma konieczności napędzania talerzy magnetycznych jak w dyskach HDD,
  
• zminimalizowana awaryjność,
  
• błyskawiczny zapis i odczyt danych – programy, gry, start systemu odbywa się bez opóźnień,
  
• większa przepustowość – szybsze przenoszenie danych,
  
• odporność na wstrząsy – dysk z ruchomymi elementami mechanicznymi wskutek upadku może ulec uszkodzeniu, przerwać zapis czy odczyt danych,
  
• w przypadku nagłego braku zasilania dane zapisane na pamięci flash nie skasują się,
  
• praca w większym zakresie temperatur niż dyski HDD,
  
• emitują mniej ciepła,
  
• brak potrzeby defragmentacji dysku.
  

•  SLC (Single Level Cell) – 1 komórka zapisuje 1 bit danych,
  
•  MLC (Multi Level Cell) – 1 komórka zapisuje 2 bity danych,
  
•  TLC (Triple Level Cell) 1 komórka zapisuje 3 bity danych.
  

SSD

SSD (ang. solid-state drive, czasem też solid state disk) – urządzenie pamięci masowej zbudowane w oparciu o pamięć flash. Podstawową zaletą SSD jest brak ruchomych części. Dodatkowo dyski te charakteryzują się zdecydowanie krótszym czasem dostępu do danych (kilkadziesiąt razy), cichszą pracą oraz o wiele większą odpornością na uszkodzenia mechaniczne (powodowane np. wstrząsami w czasie pracy lub upadkiem z wysokości). Inną sprawą jest wykorzystanie pamięci SSD w komputerach przemysłowych, gdzie nie jest istotna duża pojemność jak to ma miejsce w przypadku klasycznych HDD, lecz przede wszystkim pewność działania i odporność na wibracje. Pamięci SSD w aplikacjach przemysłowych nie wymagają pojemności rzędu 50–100 GB, bo w praktyce wykorzystywane są pojemności rzędu 512 MB–8 GB i to w zupełności wystarcza by przy relatywnie niskich kosztach pamięć spełniała swoją rolę.

• mniejsze zużycie energii – nie ma konieczności napędzania talerzy magnetycznych jak w dyskach HDD,
  
• zminimalizowana awaryjność,
  
• błyskawiczny zapis i odczyt danych – programy, gry, start systemu odbywa się bez opóźnień,
  
• większa przepustowość – szybsze przenoszenie danych,
  
• odporność na wstrząsy – dysk z ruchomymi elementami mechanicznymi wskutek upadku może ulec uszkodzeniu, przerwać zapis czy odczyt danych,
  
• w przypadku nagłego braku zasilania dane zapisane na pamięci flash nie skasują się,
  
• praca w większym zakresie temperatur niż dyski HDD,
  
• emitują mniej ciepła,
  
• brak potrzeby defragmentacji dysku.
  

•  SLC (Single Level Cell) – 1 komórka zapisuje 1 bit danych,
  
•  MLC (Multi Level Cell) – 1 komórka zapisuje 2 bity danych,
  
•  TLC (Triple Level Cell) 1 komórka zapisuje 3 bity danych.
  

SSD M.2

Dyski M.2 zaistniały wiele lat temu jako NGFF (Next Generation Form Factor), czyli następca standardów SATA III oraz mSATA. Nazwa została oficjalnie przemianowana na M.2 w 2013 roku. Dyski M.2 mają podobną konstrukcję do mSATA, wykorzystują złącze krawędziowe i są montowane bezpośrednio na płycie głównej komputera stacjonarnego. Konstrukcja dysku M.2 jest prosta. To podłużna płytka z pamięciami i kontrolerem, która wygląda niczym listek gumy do żucia i jest od niego niewiele większa. Dyski M.2 nie posiadają dodatkowej obudowy, chociaż występują w wersjach z radiatorami, poprawiającymi odprowadzanie ciepła. Poszczególne dyski różnią się wymiarami, a szczególnie długością. Większość dysków M.2 mierzy 22 mm szerokości, co jest aktualnym standardem. Różna jest jednak długość nośników M.2, które zazwyczaj występują w wersjach 42, 60, 80 i 110 mm. Najpopularniejsze są jednak modele o długości 80 mm, czyli nośniki typu 2280. Od razu widać, że dwie pierwsze cyfry oznaczają szerokość dysku, a dwie ostatnie jego długość

Standardy i wydajność SSD M.2

Złącze M.2 zostało stworzone nie tylko do nośników SSD, ale także kart Wi-Fi, Bluetooth, modułów NFC oraz GPS. M.2 pozwala więc na implementację różnych urządzeń, a tym samym różnych interfejsów.

W obrębie nośników SSD M.2 dostępne są dyski o dwóch interfejsach:

  - wykorzystujące standard SATA III;
  - wykorzystujące standard PCIe (PCI Express).

Dyski M.2 z interfejsem SATA III nie różnią się wydajnością od typowych nośników w rozmiarze 2,5 cala. To takie same dyski, jedynie w innym formacie. Nośniki SATA III wykorzystują do działania protokół AHCI, który mocno ogranicza pamięci nośników SSD – maksymalna przesyłowość interfejsu SATA III to 600 MB/s.

Dyski M.2 wykorzystujące interfejs PCIe (PCI Express) to już znacznie szybsze nośniki. W tym przypadku za działanie odpowiada protokół NVMe, stworzony specjalnie z myślą o dyskach SSD. Pozwala on wykorzystać przepustowość standardu PCI Express do jak najszybszej transmisji plików. Wydajność będzie jednak zależna od generacji interfejsu PCIe oraz ilości linii komunikacyjnych. Aktualnie dyski wykorzystujące interfejs PCIe 3.0 x4 (cztery linie) osiągają transfery rzędu 4000 MB/s! Natomiast tańsze dyski M.2 z PCIe 3.0 x2 (dwie linie) są ograniczone do 1969 MB/s. Nie znaczy to jednak, że każdy dysk w danym standardzie będzie tak samo szybki – rezultaty zależą od zastosowanych pamięci oraz kontrolerów. Jednak nawet podstawowy dysk M.2 z NVMe, będzie znacznie wydajniejszy od nośników typu SATA III.

SSD M.2

Dyski M.2 zaistniały wiele lat temu jako NGFF (Next Generation Form Factor), czyli następca standardów SATA III oraz mSATA. Nazwa została oficjalnie przemianowana na M.2 w 2013 roku. Dyski M.2 mają podobną konstrukcję do mSATA, wykorzystują złącze krawędziowe i są montowane bezpośrednio na płycie głównej komputera stacjonarnego. Konstrukcja dysku M.2 jest prosta. To podłużna płytka z pamięciami i kontrolerem, która wygląda niczym listek gumy do żucia i jest od niego niewiele większa. Dyski M.2 nie posiadają dodatkowej obudowy, chociaż występują w wersjach z radiatorami, poprawiającymi odprowadzanie ciepła. Poszczególne dyski różnią się wymiarami, a szczególnie długością. Większość dysków M.2 mierzy 22 mm szerokości, co jest aktualnym standardem. Różna jest jednak długość nośników M.2, które zazwyczaj występują w wersjach 42, 60, 80 i 110 mm. Najpopularniejsze są jednak modele o długości 80 mm, czyli nośniki typu 2280. Od razu widać, że dwie pierwsze cyfry oznaczają szerokość dysku, a dwie ostatnie jego długość

Standardy i wydajność SSD M.2

Złącze M.2 zostało stworzone nie tylko do nośników SSD, ale także kart Wi-Fi, Bluetooth, modułów NFC oraz GPS. M.2 pozwala więc na implementację różnych urządzeń, a tym samym różnych interfejsów.

W obrębie nośników SSD M.2 dostępne są dyski o dwóch interfejsach:

  - wykorzystujące standard SATA III;
  - wykorzystujące standard PCIe (PCI Express).

Dyski M.2 z interfejsem SATA III nie różnią się wydajnością od typowych nośników w rozmiarze 2,5 cala. To takie same dyski, jedynie w innym formacie. Nośniki SATA III wykorzystują do działania protokół AHCI, który mocno ogranicza pamięci nośników SSD – maksymalna przesyłowość interfejsu SATA III to 600 MB/s.

Dyski M.2 wykorzystujące interfejs PCIe (PCI Express) to już znacznie szybsze nośniki. W tym przypadku za działanie odpowiada protokół NVMe, stworzony specjalnie z myślą o dyskach SSD. Pozwala on wykorzystać przepustowość standardu PCI Express do jak najszybszej transmisji plików. Wydajność będzie jednak zależna od generacji interfejsu PCIe oraz ilości linii komunikacyjnych. Aktualnie dyski wykorzystujące interfejs PCIe 3.0 x4 (cztery linie) osiągają transfery rzędu 4000 MB/s! Natomiast tańsze dyski M.2 z PCIe 3.0 x2 (dwie linie) są ograniczone do 1969 MB/s. Nie znaczy to jednak, że każdy dysk w danym standardzie będzie tak samo szybki – rezultaty zależą od zastosowanych pamięci oraz kontrolerów. Jednak nawet podstawowy dysk M.2 z NVMe, będzie znacznie wydajniejszy od nośników typu SATA III.

SSD M.2

Dyski M.2 zaistniały wiele lat temu jako NGFF (Next Generation Form Factor), czyli następca standardów SATA III oraz mSATA. Nazwa została oficjalnie przemianowana na M.2 w 2013 roku. Dyski M.2 mają podobną konstrukcję do mSATA, wykorzystują złącze krawędziowe i są montowane bezpośrednio na płycie głównej komputera stacjonarnego. Konstrukcja dysku M.2 jest prosta. To podłużna płytka z pamięciami i kontrolerem, która wygląda niczym listek gumy do żucia i jest od niego niewiele większa. Dyski M.2 nie posiadają dodatkowej obudowy, chociaż występują w wersjach z radiatorami, poprawiającymi odprowadzanie ciepła. Poszczególne dyski różnią się wymiarami, a szczególnie długością. Większość dysków M.2 mierzy 22 mm szerokości, co jest aktualnym standardem. Różna jest jednak długość nośników M.2, które zazwyczaj występują w wersjach 42, 60, 80 i 110 mm. Najpopularniejsze są jednak modele o długości 80 mm, czyli nośniki typu 2280. Od razu widać, że dwie pierwsze cyfry oznaczają szerokość dysku, a dwie ostatnie jego długość

Standardy i wydajność SSD M.2

Złącze M.2 zostało stworzone nie tylko do nośników SSD, ale także kart Wi-Fi, Bluetooth, modułów NFC oraz GPS. M.2 pozwala więc na implementację różnych urządzeń, a tym samym różnych interfejsów.

W obrębie nośników SSD M.2 dostępne są dyski o dwóch interfejsach:

  - wykorzystujące standard SATA III;
  - wykorzystujące standard PCIe (PCI Express).

Dyski M.2 z interfejsem SATA III nie różnią się wydajnością od typowych nośników w rozmiarze 2,5 cala. To takie same dyski, jedynie w innym formacie. Nośniki SATA III wykorzystują do działania protokół AHCI, który mocno ogranicza pamięci nośników SSD – maksymalna przesyłowość interfejsu SATA III to 600 MB/s.

Dyski M.2 wykorzystujące interfejs PCIe (PCI Express) to już znacznie szybsze nośniki. W tym przypadku za działanie odpowiada protokół NVMe, stworzony specjalnie z myślą o dyskach SSD. Pozwala on wykorzystać przepustowość standardu PCI Express do jak najszybszej transmisji plików. Wydajność będzie jednak zależna od generacji interfejsu PCIe oraz ilości linii komunikacyjnych. Aktualnie dyski wykorzystujące interfejs PCIe 3.0 x4 (cztery linie) osiągają transfery rzędu 4000 MB/s! Natomiast tańsze dyski M.2 z PCIe 3.0 x2 (dwie linie) są ograniczone do 1969 MB/s. Nie znaczy to jednak, że każdy dysk w danym standardzie będzie tak samo szybki – rezultaty zależą od zastosowanych pamięci oraz kontrolerów. Jednak nawet podstawowy dysk M.2 z NVMe, będzie znacznie wydajniejszy od nośników typu SATA III.

Dyski HDD

HDD, napęd dysku twardego (ang. hard disk drive) – rodzaj pamięci masowej, wykorzystujący nośnik magnetyczny do przechowywania danych. Dysk typu HDD składa się z talerza lub zespołu talerzy wykonanych ze stopów aluminium, pokrytych cienką warstwą nośnika magnetycznego oraz głowic elektromagnetycznych, które umożliwiają zapis i odczyt danych. Na każdy talerz dysku przypada jedna para głowic - jedna głowica odczytu i jedna zapisu. Dane zapisywane są na talerzu dysku poprzez przesłanie strumienia elektromagnetycznego przez głowicę zapisującą.  Dla dysków twardych najważniejsze są następujące parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas dostępu do danych, prędkość obrotowa dysków magnetycznych (obr/min.) oraz średni czas bezawaryjnej pracy (MTBF).